Park nad jeziorem

Nie wiem... nie wiem, wybacz jeżeli Cię uraziłam. - powiedziała odwracając się. Zaczęła powoli iść.

- Nie uraziłas - odparł. Stał... Myślał. Był zamyślony. Whatever. Podszedł po chwili myslenia do dziewczyny i ją przyutulił.
- Dziękuję.

Za co ty dziękujesz? - nie rozumiała go... - Przecież nic nie zrobiłam... Takiego, żeby dziękować - westchnęła. zamknęła oczy.

- Zrobiłaś - powiedział. - Dałaś mi wiarę w miłośc - dodał.

Wiarę? - zaśmiała się patrząc na niego. Zarzuciła swoje ręcę na jego szyję. Uśmiechnęła się promiennie.

- Ee... Co ty odwalasz? - spytał się zdezorientowany.
- Wiarę.

Pokiwała głową rozbawiona - ja już Ciebie pocałowałam, teraz twoja kolej... - wpatrywała się głęboko w jego oczy, ciepło.

Skrzywił się.
- Ja przeprzaszam... Co?

To co? Pocałujesz mnie czy mam sobie pujść? - zapytała rozbawiona jego zachowaniem i nie kumaniem...

Phi!
Prychnął i odszedł aby im nie przeszkadzać, gdy tylko się oddali zaśmiał się kpiarsko.
Ha!
W takim razie niech zostawi go w spokoju, a nie zawraca wszystkim w głowach.

- Yyy... - zdziwił się. Teraz połapał.
- żartowałem! - rzekł radosnie i pocałował Isabell. Jak tego chciała...

Stanął na pobrzeży, poprawił swój miecz, który wcześniej przewiesił przez ramię, po czym rzucił ostrzegające spojrzenie i odszedł.

Spojrzała na odchodzącego Kibę z nieprzyjemnym spojrzeniem. lekko się obawiała go... - Moze się gdzieś przejdziemy?

- Hm? - zamyślony patrzył na Kibę.
- Jak chcesz, to idź do niego... - powiedział. Jak chciała, nie będzie jej gonic.

Zaraz przyjdę - powiedziała, zaczęła biec za Kibą. Po kilku minutach była przy nim, zatrzymała go łapiąc za rękę.